ΠΑΤΕΡ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Ο γάμος είναι ένα από τα μεγαλύτερα Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Είναι το Μυστήριο στο οποίο ο άνδρας και γυναίκα ενώπιον του Θεού γίνονται ΕΝΑ.   Ο θεσμός του γάμου είναι πράγμα ιερό και όταν ένα ζευγάρι προσέρχεται  στο μυστήριο του γάμου, δίνει λόγο ενώπιον Θεού και ανθρώπων, για το πώς θα πορευθεί σε τούτη τη ζωή, την πρόσκαιρη και παροδική. Δύο είναι οι δρόμοι που οδηγούν στην θέωση και αγιότητα.  Ο  πρώτος  δρόμος είναι μέσω του γάμου και ο δεύτερος  μέσω του μοναχικού βίου. Αφού λοιπόν αποφασίσουμε, έχοντας συναίσθηση των δυνατοτήτων μας και των ευθυνών που μας αναλογούν,  μπορούμε να πορευθούμε και να εργασθούμε μέσα στην κλήση, την οποία εμείς διαλέξαμε  και σε αυτή να μείνουμε, δίχως μετεωρισμούς, μέχρι το τέλος της ζωής μας. Για κάποιους ο πνευματικός αγώνας μέσα από ένα γάμο είναι σκληρός, δύσκολος ανέφικτος, απρόσιτος! Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υπάρχει αγάπη! Όταν αγαπάς…….Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΕΔΩ

ΠΑΤΕΡ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ

Έχετε την αίσθηση ότι ο ίδιος ο Θεός δεν χαίρεται, όταν παντρεύονται τα παιδιά σας; Έχετε την αίσθηση ότι μόνο εσείς χαίρεστε, όταν παντρεύετε τα παιδιά σας και δεν χαίρεται ο Θεός που είναι δικά Του παιδιά; Αν νομίζετε ότι δεν χαίρεται ο Θεός, τότε σκέπτεστε λάθος. Σας διαβεβαιώ, ότι πιο πολύ χαίρεται ο Θεός παρά εσείς, γιατί απλούστατα παντρεύονται τα δικά Του κρινολούλουδα! Παντρεύονται οι δικές Του αγάπες! Πολλές φορές σας είπα, ότι κάθε παιδί που γεννιέται, βγαίνει η ψυχή του μέσα από την καρδιά του Θεού και εμφυτεύεται μέσα στη μήτρα της γυναίκας. Η γυναίκα απλούστατα μεγαλώνει το κυοφορούμενο παιδί στη κοιλιά της δίνοντάς του μόνο το σώμα του. Την ψυχή του όμως την έχει δώσει ο ίδιος ο Θεός. Μεγαλώνοντας αυτό το παιδί το καμαρώνει η μητέρα του. Αλλά πιστέψτε με, το καμαρώνει πιο πολύ υλικά,  αν είναι π.χ. έξυπνο και καλό. Γι’ αυτό δεν δίνει και τόσο πολύ σημασία στην πνευματική ανάπτυξη του παιδιού της.  Δίνει περισσότερη σημασία ……Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΕΔΩ

ΠΑΤΕΡ ΘΕΟΦΙΛΟΣ : Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Τούτη η φράση ακούγεται στις μέρες μας συχνά, δυστυχώς στα χείλη αρκετών συμπολιτών μας, στις νέες γενιές κυρίως. Στη νεολαία μας, κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Διότι κάποιοι γνωρίζουν καλά, πως ότι σπείρεις θα θερίσεις και όπως δείχνουν τα πράγματα, ο «σπόρος που σπέρνεται» στις νέες γενιές μόνον τυχαίος δεν είναι. Ποιος όμως γαλουχεί τις σημερινές γενιές; Ποιός ευθύνεται άραγε που οι νέοι σήμερα στρέφονται κατά της Εκκλησίας; Σίγουρα μεγάλο μέρος ευθύνης φέρουν τα σκάνδαλα με κληρικούς. Αξίζει να πληροφορήσουμε τους πολέμιους της Ορθοδοξίας, ότι τα σκάνδαλα με κληρικούς είναι μια προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού η οποία στις μέρες μας φαίνεται να εκπληρώνεται και αυτή. Έλεγε ο Άγιος προφητικά: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων». Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι οι Ορθόδοξοι πιστοί, δεν ……Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Το ψέμα και η απάτη

Όλοι μας κατηγορούμε τήν κοινωνία. Είναι χαρακτηριστική η φράση: «δυστυχώς η κοινωνία μας χάλασε», αλλά δέν επικεντρώνουμε τήν προσοχή μας στά μέλη τής κοινωνίας, στόν άνθρωπο πώς σκέπτεται, πώς ενεργεί, ποιά είναι τά ιδανικά του, ποιά είναι η ψυχική του κατάσταση, αφού όλοι ζούμε σ' αυτό τό περιβάλλον καί όλοι, λιγότερο ή περισσότερο ο καθένας μας, δημιουργούμε αυτό τό περιβάλλον ή υφιστάμεθα τίς συνέπειές του. Χρειάζεται, λοιπόν, μιά βαθύτερη μελέτη γιά νά συνειδητοποιήσουμε τήν κατάστασή μας καί νά αναλάβουμε όλοι τίς ευθύνες μας. Θά προσπαθήσουμε, σύντομα, νά εντοπίσουμε μερικά χαρακτηριστικά τού σημερινού ανθρώπου πού αποτελεί τό κύτταρο τής κοινωνίας μας καί πού έχει διαμορφώσει τήν υπόστασή της. Η απάτη είναι σκόπιμη, είναι συνειδητή, ουσιαστικά είναι εχθρική ενέργεια, χωρίς ελαφρυντικά ενώπιον τών ανθρώπων ή ενώπιον τού Θεού. Προϋποθέτει διαφθορά καί ψεύτισμα τού χαρακτήρα. Είναι μιά καθαρή αμαρτία στά μάτια τού Θεού καί μιά κοινωνική πληγή, πού εμποδίζει τήν ανάπτυξη υγιών σχέσεων στήν κοινωνία.Μερικοί, θεωρούν……..Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Ιδιοτελείς, ανίκανοι, ανήμποροι και αγενείς άνθρωποι

Όσοι μας πληγώνουν δεν μας αξίζουν. Δεν μας αξίζει να καταστρέφουν την αυτοεκτίμηση μας, να μη μας σέβονται, να μη μας αγαπούν!  Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Είναι ιδιοτελείς και ανίκανοι, ή ανήμποροι  να δημιουργήσουν μια σχέση μέσω της κατανόησης, της εμπιστοσύνης και του σεβασμού. Είναι άνθρωποι που πάντα θέτουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες, τις δικές τους αξίες και πιστεύω. Είναι άνθρωποι που μας υποτιμούν με κάθε ευκαιρία, κυρίως όμως με τον τρόπο που μας μιλούν. Με τόνο υποτιμητικό, σαρκαστικό φωνάζοντας.  Προσβάλλουν την αυτοεκτίμησή μας, μπλοκάρουν την επικοινωνία και δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας. Αν με ρωτήσεις ποιος ξέρει να αγαπά σήμερα, θα σου πω ότι αγαπά μονάχα κάποιος που ξέρει τι σημαίνει σεβασμός. Έχουμε ποτέ θέσει το…….Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Η πραγματικότητα που ζεις.

Η ύπαρξη του ανθρώπου δεν τελειώνει όταν το σώμα πεθαίνει, γιατί η πραγματικότητα δεν είναι το φθαρτό σώμα, αλλά η αιώνια ψυχή. Το νήμα της συνείδησης συνεχίζει να μας συνδέει με την πηγή της ύπαρξής μας που είναι ο Χριστός. Όταν το συνειδητοποιούμε ο απατηλός φόβος του θανάτου αναγνωρίζεται και υποβιβάζεται. Η πραγματική ζωή δεν μπορεί να μας βλάψει. Κάθε εμπειρία αφήνει χαραγμένη στο μυαλό μια εντύπωση, αλλά δεν μπορεί να βλάψει την ψυχή αν δεν το επιτρέψουμε. Η ευαισθητοποίηση λειαίνει το ακατέργαστο μυαλό, και το φέρνει πιο κοντά στην αληθινή ανθρώπινη φύση με τη συνειδητοποίηση της αλήθειας. Η πραγματικότητα μας καλεί συνεχώς και μας παροτρύνει να αγαπάμε άνευ όρων, όπως μας αγαπά ο Δημιουργός μας. Στο παιχνίδι της ζωής, όλα φαίνονται δύσκολα και απραγματοποίητα. Χρειάζεται επιμονή, επειδή ο φόβος που είναι δυσπιστία μπορεί να έχει ριζώσει, αλλά με σταθερή εστίαση θα αισθανθούμε την γέννηση της ελπίδας μέσα μας.  Πολλά από αυτά που συμβαίνουν στο κόσμο μας……..Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Αμφίβολη η ελεύθερη θέληση

Εσείς οι άνθρωποι δεν έχετε καμία εγγύηση ότι και η Βίβλος είναι προστατευμένη και ασφαλής από μετατροπές. Διότι ΕΓΩ δεν περιορίζω ποτέ την ανθρώπινη ελεύθερη βούληση. Μπορώ να προστατέψω όποιον κηρύττει το Λόγο Μου μόνο όταν αυτός ο ίδιος έρθει κάτω από τη σκέπη Μου και ΜΟΥ ζητήσει να τον προστατέψω από την πλάνη. Όποιος παρακαλεί μέσα στο πνεύμα του και αληθινά να τον φωτίσω ΕΓΩ, δεν κινδυνεύει από λανθασμένες σκέψεις. Θα μπορέσει και να καταλάβει που έχει παρεισφρύσει η πλάνη. Είναι εσφαλμένο όμως να υποστηρίζετε ότι ΕΓΩ ο Ίδιος προστατεύω τον αγνό Λόγο Μου από τη βεβήλωση, γιατί τότε θα ήταν αμφίβολη η ελεύθερη θέληση των ανθρώπων, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιούν όπως θέλουν τα πνευματικά αγαθά που τους χαρίζω. Γι’ αυτό θα πρέπει να αναλογισθείτε ότι με την πάροδο του καιρού έγιναν μεταβολές και στη Βίβλο και ότι ΕΓΩ δεν τις εμπόδισα, ακριβώς λόγω της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων. Για τούτο το λόγο έπρεπε κάθε φορά να γίνεται μία νέα Αποκάλυψη για να ξεκαθαρίσει τα λάθη που είχαν παρεισφρύσει. Αρκεί  λοιπόν να το θέλετε……..Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος:Κάποτε πίστευα……..

Κάποτε πίστευα πως θα έρθει η ώρα να βγω στη σύνταξη , να απολαύσω τα εγγόνια μου. Τώρα δεν ξέρω αν θα προλάβω κι αν θα με αφήσουν. Κάποτε πίστευα ότι τα Ίμια και εκατοντάδες άλλα Ίμια , ο ουρανός και θάλασσα τους είναι Ελληνικά . Τώρα είναι γκρίζες ζώνες . Κάποτε άκουγα Ελληνικά στους δρόμους με γέλια παιδιών που έπαιζαν. Τώρα μόλις νυχτώσει κλείνομαι μέσα και ακούω ξένους κατακτητές να περπατάνε φωνάζοντας στους δρόμους «μου», και τα παιδιά σταμάτησαν να παίζουν. Κάποτε ήμουνα ενεργός πολίτης. Τώρα είμαι ένας αριθμός στατιστικής. Κάποτε είχα όνειρα και ελπίδα. Τώρα ……..Η  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Γιατί το Ευαγγέλιο δεν φέρνει στην ζωή μας την αλλαγή;

Ένας άνθρωπος ζούσε μόνος στο αγρόκτημά του. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει μια απλή προσευχή. Το μεσημέρι, πριν το φαγητό. Και το βράδυ πριν κοιμηθεί.

Μια μέρα αποφάσισε να κρατά λογαριασμό των προσευχών του! Έτσι, για κάθε προσευχή που έκανε, έβαζε ένα καρύδι μέσα σε ένα γυάλινο βάζο.

Αυτό συνεχίσθηκε για χρόνια. Το σπίτι του γεωργού γέμισε ράφια με γυάλινα βάζα γεμάτα καρύδια. Και καθώς ο αριθμός τους όλο αύξανε, ο άνθρωπός μας αισθανόταν όλο και μεγαλύτερη ικανοποίηση.

Του φαινόταν, σαν να μεγάλωνε η περιουσία του! Τότε είδε…….Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος : Μην ξεχνάτε να προσεύχεστε

Καθένας από εμάς βιώνει περιόδους σκότους και μοναξιάς. Στις πικρές δοκιμασίες, βάλσαμο για την ψυχή σου είναι η προσευχή. Προσευχηθείτε για δύναμη να υπομείνετε μέχρι τέλους. Ρωτήστε τον Επουράνιο Πατέρα: Τι περισσότερο θα ήθελες να κάνω; Υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί στο δένδρο της ζωής, στον Χριστό. Είναι στενωπό και στενό, απόλυτο και επακριβές. Οι εντολές του Θεού είναι απόλυτες αλλά όχι περιοριστικές. Μας προστατεύουν από πνευματικό και σωματικό κίνδυνο και μας αποτρέπουν από το να χαθούμε. Το ταξίδι της ζωής είναι γεμάτο δυσκολίες. Είναι εύκολο να μας διασπασθεί η προσοχή, να ξεφύγουμε από το μονοπάτι και να χαθούμε. Τα βάσανα αποτελούν αναπόφευκτο και αναγκαίο μέρος της αιώνιας προόδου μας. Όταν έλθει η αντιξοότητα…….Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος: Η αγρυπνία του γέροντος Ιάκωβου Τσαλίκη

Ο γέροντας Ιάκωβος, τελειώνοντας την εξομολόγηση έδειχνε κουρασμένος, αλλά διατηρούσε χαρμόσυνη διάθεση. Σηκώθηκε, πήρε από το χέρι το διάκο και βγήκανε από το εκκλησάκι. Προχώρη­σαν, κατεβήκανε τα σκαλιά και μπήκανε στο ναό. Έκανε την προσευχή του, ασπάστηκε όλες τις εικόνες, ευχαρίστησε και δοξολόγησε. Μα πλέον ζούσε άλλες καταστάσεις. Μέσα του κι έξω του αυγαζόταν από θείο φως - γι' αυτό η ευφροσύνη και ιλαρότητα του προσώπου του. Τη θαυμαστή κατάσταση τούτη αξιώθηκε να δει μόνο ένας μοναχός, ο Εφραίμ. Καθά­ριζε τα μανουάλια του ναού και είδε το μακαριστό γέροντα να μπαίνει μεταμορφωμένος. Έλαμπε ολόκληρος και ακτινοβολούσε χαρά και αγαλλίαση. Στάθηκε ακίνητος και τον παρατηρούσε πλημμυρισμένος και ο ίδιος ο Εφραίμ από αγαλλίαση και έκπληξη. Βγήκε από το ναό και με το διάκο φέρανε γύρω γύρω τη Μονή εσωτερικά. Έβλεπε όλους τους χώρους, όλους τους μοναχούς, τους ευλογούσε ειρηνικά και τους μετέδιδε αγαλ­λίαση, που διαχυνόταν άφθονη από το αγγελικό του πρόσωπο. Αφού τελείωσε ο γύρος αυτός, ήθελε να βγουν έξω από τη Μονή. Βγήκανε από τη νότια πόρτα. Προχώρησε σιγά σιγά δεξιά. Σταμάτησε στο εργαστήριο κι ευλόγησε με άπειρη αγάπη τους εκεί μοναχούς. Πάλι προς τα δεξιά, ενώ σταματούσε στα εκκλησάκια …..ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Πάτερ Θεόφιλος : Η καλύτερη τέχνη

Το να είναι κάποια καλή μητέρα είναι τέχνη.  Με την καρδιά μιλάει στις καρδιές των παιδιών της. Με τη λογική, τη σύνεση, και τη θέλησή της καλλιεργεί το νου, ασκεί και δυναμώνει τη θέλησή τους. Τα μαθαίνει να επιθυμούν, να σκέπτονται και να κάνουν το ορθό. Τα προωθεί από τα εύκολα στα δύσκολα θέματα ζωής. Τα μαθαίνει να υποτάσσουν τις επιθυμίες τους στο σωστό. Τα εισάγει στο πνεύμα του καθήκοντος, της θυσίας, της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Έτσι η αγάπη της δεν είναι τυφλή και καταστρεπτική. Έχει φως και δύναμη. Είναι ότι ζητά η παιδική ψυχή. Ασφάλεια, χαρά, πράξη, συνέπεια, παράδειγμα. Η Μητέρα δεν έχει μόνο καθήκοντα αλλά και δικαιώματα. Προσφέρεται, θυσιάζεται χωρίς………ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ 

Πάτερ Θεόφιλος: Καί ζείς. Τί αλήθεια ζείς;

Αγάπη. Μία λέξη, πολλές έννοιες, πολλές σημασίες. Καί όλες σωστές!

Αγάπη λέξη ιερή, αγάπη λέξη θεία, πού γράφεται μές στίς καρδιές, καί όχι στά βιβλία!

Τελικά, τί είναι αγάπη, φίλοι μου;

Ο Θεός αγάπη εστί διαβάζουμε στήν Αγία Γραφή. (Α΄ Ιω. 4,16). Άς προσέξουμε τί λέει: δέν λέει ότι ο Θεός έχει αγάπη αλλά ότι, ο Θεός, είναι αγάπη.

Μιά αλήθεια τόσο γνωστή, μά καί τόσο άγνωστη.

Άγνωστη, γιατί αυτό είναι κάτι πού δέν κατανοείται εγκεφαλικά, ούτε νοησιαρχικά, ούτε αναλύεται σέ επιστημονικά εργαστήρια, ούτε ερμηνεύεται μέ νομικίστικους κανόνες καί ετυμολογικούς ορισμούς, αλλά βιωματικά, μέσα στήν καρδιά τού ανθρώπου.

Η λέξη αγάπη, είναι τόσο πολυφορτωμένη, τόσο πολυτραγουδισμένη, μά συνάμα καί τόσο διεφθαρμένη πού, μερικές φορές, αποφεύγω νά τή χρησιμοποιώ! Γιατί;

Επειδή όλοι μιλούν γιά αγάπη, αλλά τίς περισσότερες φορές…….ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑΕΔΩ 

Πάτερ Θεόφιλος : Είναι κανείς εδώ;

Ένα απο τα πιο γλυκά παραμύθια που αξίζει την προσοχή μας...γιατί στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής!

Ήταν που λέτε μια φορά κι ένα καιρό ένα  σκιουράκι. Ούτε όμορφο, ούτε άσχημο. Ούτε έξυπνο, ούτε κουτό. Ένα συνηθισμένο σκιουράκι ήτανε, που θα 'μοιαζε μ' όλα τα' άλλα, αν δεν είχε μια παράξενη συνήθεια. Μόλις σουρούπωνε, το 'σκαγε απ΄ τη φωλιά του και πήγαινε και στηνότανε στην άκρη του δάσους, δίπλα στο ποτάμι, καρτερώντας τα ζώα που πήγαιναν να πιουν νερό...

Περνούσαν λέαινες, ζαρκάδια κι αρκούδες και λαγοί κι ασβοί και βατραχάκια... Το σκιουράκι ένιωθε πως με όλα έμοιαζε λιγάκι, πως όλα τους είχανε κάτι όμορφο, κάτι ξεχωριστό. Έτσι, τα σταματούσε όλα, τα κοίταζε στα μάτια και τα ρωτούσε:

- Μπορείς να μ' αγαπάς;

Τα πιο πολλά γελούσαν. Αλλα δεν έμπαιναν στον κόπο να απαντήσουν. Και άλλα του απαντούσαν: Δεν έχω χρόνο...Και άλλα του απαντούσαν: δεν ξέρω τι είναι ν' αγαπάς...Κι αυτό γινόταν κάθε σούρουπο κι έτσι είχαν τα πράγματα, ώσπου μια μέρα…….ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ